ALTARE velandi mos

ALTARE velandi mos

similiter apud cos in usu: inprimis notabilis ceremonia fuit, quae in nocte siebat Natalem Domini praecedente. Tribus nempe velis cooperiebatur Altare, rubrô, albô et nigrô: e quibus hoc auferebatur, in fine primi nocturni, quô obscuritatem temporis ante legem signisicatam fuisse volunt; istud in sine secundi nocturni, in signum temporis Legalis; illud tandem in sine tertii et ultimi, in symbolum Legis Gratiae, Ioh. Beletus de Divin. Offic. c. 69. et Durandus Ration. l. 1. c. 3. Eadem ceremonia iterabatur ad matutinum Paschae, post quamlibet lectionem, cum non nisi tunc unicum habeatur nocturnum. In Hispania, per totum Quadragesimale tempus extenditur velum ante maiorem aram, dum in Ferialibus recitantur horae et canitur Missa, nec retrahitur, nisi cum Euangleium canitur, in elevatione hostiae, ut vocant, et calicis; ut et ad postremam super Populum orationem. At in Feria IV. maioris hebdomadae penitus aufertur, ad verba illa Euangelii: Et velum Templi scissum est. Videiterum Dominic. Macrum Hierolex. et supra ubi de Altaris denudatione.